اکنون دیگر در میان ما نیست، با چندین اثر چاپ شده و چاپ نشده، دهها مقاله در زمینهی موضوعهای فرهنگی و اجتماعی در مجلات و نشریات معتبر و اینترنت ، امتیازی که میتواند شخصی را از میان انسانهای همعصر خود برکشد و در جایگاه اندیشمندان و خردمندان بنشاند. مورد بیمهری جامعه واقع شد, چرا که از زمان خود جلوتر بود. ناگزیر عزلت و گوشهگیری گزید.
بر همهی جلوههای پر زرق و برق پشت کرد و از آنها چشم پوشید و به گفتهی خودش "حقیقت را فدای مصلحت نکرد". با استاد سخن، فردوسی همداستان میشویم که:
"سخن را سخندان ز گوهر گُزيد
ز گوهر وَرا پايه برتر سزيد"
در مدت کوتاه نیم قرن، چندین قرن زیست! زندگی او از عمق و محتوا برخوردار بود اگر چه به سن پیری و سالخوردگی نرسید چیزی که از آن وحشت داشت!
اندیشمندی چون او هرگز نمیمیرد! در تکتک نوشتههایش زنده است.
روانش شاد!